Wanhopig droom ik enkel nog uit noodzaak.
Een laatste poging om dit streven naar geluk
als werkelijkheid te graveren
in de muren die ik heb opgezet
nadat wij en onze wereld vergingen
en deze zorgen teniet te doen.
Ik mis je,
Lange nachten geven de indruk
dat je al jaren verdwenen bent.
Als een schim uit het verleden,
enkel opduikend om mij de pijn te doen herleven
en dit kinderlijk gefantaseer af te schrijven
als een blad in een boek dat al eeuwigheden
vergeten hoort te zijn.
Maar ik kan je niet vergeten.